Μάρνυ Παπαματθαίου
Ανεξάρτητος κινηματογράφος στην Ελλάδα
Τι είναι αυτό; Με αφοπλιστική ειλικρίνεια σκηνοθέτες και παραγωγοί της παλαιάς και της νέας γενιάς δηλώνουν: «Για να σοβαρευτούμε. Το σινεμά μπορεί να είναι τέχνη αλλά είναι και λεφτά!»
Ο κινηματογράφος ξεκίνησε την πορεία του μέσα στις συναλλαγές. Πρώτα «εξαγόρασε» την αξία του, με μια τεχνική δυνατότητα: την αποτύπωση της κίνησης. Μετά αποκάλυψε στους εμπνευστές του τις πραγματικές δυνατότητές του. Κάποιοι είπαν ότι δημιουργήθηκε απλώς για να καταγράψει όσα γίνονται γύρω μας. Κάποιοι άλλοι ότι είναι μόνο ένα τεχνολογικό προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού.
Στην πραγματικότητα όμως ο κινηματογράφος από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε ήταν τέχνη. Αλλά ένα είδος ιδιαίτερης, «χαϊδεμένης» τέχνης, με αναγκαστικές «εξαρτήσεις». Οπως λένε σήμερα οι πιο ρεαλιστές: «Το σινεμά είναι λεφτά. Μπορείς να χωρέσεις μέσα του όλα τα όνειρα του κόσμου, φτάνει να έχεις να πληρώσεις!».
Αυτό ακριβώς είναι που δεν έχουν οι ανεξάρτητοι κινηματογραφικοί παραγωγοί και ίσως αυτό είναι που τους δίνει την εκφραστική δύναμή τους: χρήματα! Προστατευτική στέγη, «ενδοθεσμική» στράτευση ή απλώς τακτική στρατηγικών εμπορικών ελιγμών. Έχουν όμως κάτι άλλο: κινηματογραφόφιλους κινηματογραφιστές. Το είδος εκείνο των ανθρώπων που δεν θα μπορέσουν να ξανακοιμηθούν, αν δεν πετύχουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους.
Μάρνυ Παπαματθαίου, Ανεξάρτητος κινηματογράφος στην Ελλάδα, Το Βήμα, 28-11-1999
